ZAKOP ŻYWICĘ NA 40 MILIONÓW LAT, A STANIE SIĘ BEZCENNA

Bursztyn to nic innego jak kopalna żywica drzew sprzed ponad 40 mln lat. Nie jest więc kamieniem, ale podobnie jak perły i koral jest pochodzenia organicznego. Co więcej, bursztyn to „kamień, który żyje”. Jest ciepły w dotyku, pachnący i wciąż się zmienia, gdyż nieustannie zachodzą w nim przemiany chemiczne.

NIE ZAWSZE JEST ŻÓŁTY

Dlaczego zakładamy, że bursztyn jest żółty? Faktycznie bałtyckie bursztyny najczęściej mają ciepłą, miodową barwę, od jasnożółtej do brunatnej, ale bursztyn może być też niemalże bezbarwny, mlecznobiały, pomarańczowy, czerwony, czarny, a nawet zielonkawy. Na Dominikanie występują też bursztyny opalizujące na niebiesko w świetle słońca.

POWIETRZE BARWI GO NA BIAŁO

Bursztyny bywają zarówno przeźroczyste, jak i całkowicie nieprzeźroczyste. Przeźroczystość bursztynu zależy od zawartości pęcherzyków powietrza – im mniej pęcherzyków, tym bardziej przeźroczysty jest bursztyn, im więcej tym mniej przeźroczysty. Bardzo duża ilość pęcherzyków powietrza powoduje, że bursztyn staje się biały.

MOŻE BŁYSZCZEĆ JAK MASA PERŁOWA

Bursztyn w swojej naturalnej formie jest matowy, dlatego po nadaniu odpowiedniego kształtu jest polerowany. Po wypolerowaniu bursztyn uzyskuje tłusty połysk, jakby był pokryty woskiem. Istnieją też rzadkie odmiany bursztynu posiadające jedwabisty połysk przypominający masę perłową.

CIEPŁY I PACHNĄCY

Bursztyn ma ciekawe właściwości: jest ciepły w dotyku, ogrzany ładnie pachnie i można go spalić, więc uwaga z ogniem. Można go zabarwić przy pomocy substancji organicznych i syntetycznych. Można sprawić, że stanie się bardziej przeźroczysty lub zmienić jego barwę poprzez obróbkę termiczną lub ciśnieniową. Można go też sklejać poprzez sprasowanie pod wpływem wysokiej temperatury i wysokiego ciśnienia lub za pomocą bezbarwnego spoiwa. Dlatego w jubilerstwie stosuje się nie tylko naturalne bursztyny, ale też te zmodyfikowane.